باید ها و نبایدهای روزه داری

بایدها و نبایدهای روزه داری

بایدهاونبایدهای روزه داری

اکثر افراد مبتلا به بیماری های دستگاه گوارش در صورتی که بیماری آنها حاد و فعال نباشد می توانند روزه بگیرند.

اکثر افراد مبتلا به بیماری های دستگاه گوارش در صورتی که بیماری آنها حاد و فعال نباشد و تحت نظارت پزشک باشند ممانعتی برای روزه گرفتن ندارند.

بیمارانی که مبتلا به بیماری های دستگاه فوقانی هستند از جمله رفلاکس که ناشی از برگشت اسید از معده به مری است گرفتن روزه برای این افراد ضرری ندارد و این بیماری در بسیاری از افراد با روزه گرفتن نه تنها تشدید نمی شود بلکه نخوردن غذا باعث کاهش سوزش سردل و علائم رفلاکس می شود اما باید توجه داشت که خوردن غذای زیاد بلافاصله بعد از افطار و یا مصرف حجم زیاد غذا در سحر و یا خوابیدن به دنبال غذا خوردن می تواند باعث تشدید بیماری آنها شود.توصیه می شود بیماران مبتلا به رفلاکس به هنگام روزه گرفتن از مصرف غذای چرب بپرهیزند و بلافاصله بعد از خوردن غذا نخوابند و یا از دراز کشیدن خودداری کنند.

در بیماران مبتلا به زخم های پپتیک که شامل زخم معده و زخم اثنی عشر می شود باید گفت معمولا زخم اثنی عشر با نخوردن غذا تشدید می شود و زخم معده با خوردن غذا بدتر می شود و در اغلب موارد اگر زخم درمان شده باشد روزه داری بلامانع است اما توصیه می شود در صورتی که روزه داری موجب تشدید درد این بیماران می شود از روزه گرفتن خودداری کنند اما معمولا اگر بیماری این افراد حاد باشد و بیمار دارو مصرف کند و با دارو بیماری خود را کنترل کند روزه داری بلامانع است.

از دیگر بیماری های دستگاه گوارش فوقانی می توان به سوء هاضمه بدون زخم اشاره کرد که بعضا این بیماری با نخوردن غذا تشدید می شود و بعضا با نخوردن غذا بهتر می شود و اگر همزمان با مصرف دارو درد افراد کنترل می شود و روزه داری موجب تشدید علائم بیماری نمی شود افراد مبتلا ممانعتی برای روزه گرفتن ندارند.

دسته دیگر بیماری های دستگاه گوارش مربوط به گوارش تحتانی می شود که می توان به اسهال اشاره کرد.افرادی که مبتلا به اسهال حاد شده اند به دلیل اینکه این بیماری منجر به از دست دادن آب بدن می شود روزه داری برای این افراد ممنوع است بنابراین طی این بیماری نباید روزه گرفت اما در افرادی که مبتلا به اسهال مزمن هستند و مشکل آنها با دارو کنترل می شود می توانند روزه بگیرند.

از دیگر مشکلات دستگاه گوارش تحتانی می توان به یبوست اشاره کرد که معمولا این بیماری با روزه گرفتن و نخوردن غذا تشدید می شود توصیه ای که به این افراد می شود این است که اگر می خواهند روزه بگیرند به هنگام سحری و افطار سبزی و میوه فراوان مصرف کنند چرا که ضمن کاهش تشنگی در طول روز یبوست را کاهش می دهد.در صورتی که یبوست همراه با علائم انسدادی نیست روزه گرفتن بلامانع است.

بیماری التهابی روده ای از دیگر بیماری های دستگاه گوارش تحتانی است که روزه داری در افرادی که بیماری آنها با مصرف دارو کنترل می شود و همزمان خونریزی کنترل شده است بلامانع است نکته مهم این است که این افراد بایستی مصرف داروی خود را به هنگام سحری و افطار فراموش نکنند در غیراینصورت قطع مصرف دارو منجر به تشدید علائم بیماری می شود.

روزه گرفتن در افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر در صورت تشدید علائم ممنوع است اما علائم این بیماری در بسیاری از افراد با نخوردن غذا کاهش پیدا می کند که در اینصورت روزه داری بلامانع است.

در مورد افرادی که مبتلا به بیماری های کبدی از جمله هپاتیت حاد هستند روزه داری ممنوع است و در خصوص مبتلایان به هپاتیت مزمن فعال باید گفت در صورتی که با مصرف دارو بیماری آنها کنترل می شود می توانند روزه بگیرند اما بیمارانی که مشکل کبدی در آنها منجر به سیروز کبدی و نارسایی مزمن کبدی شده است روزه گرفتن ممنوع است چرا که در صورت روزه داری کنترل آب الکترولیت های بدن به خوبی صورت نمی گیرد.

منبع:salamatnews.com

تاريخ : چهار شنبه 9 مرداد 1392برچسب:روزه,رمضان,تقوی,

| 12:25 | نویسنده : حسین ملکی ارجقی |

جامعه منتظر

جامعه منتظر ظهور منجی (بررس شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی تحقق ظهور...)

مرجع : کمیته علمی همایش بین المللی دکترین مهدویت

سپاس خداوندی را که با هدایت، بر بندگان خود منت نهاده و از زمان خلقت انسان تاکنون زمین را خالی از حجت نگذاشته و امید به آمدن آخرین حجتش را در دلهای منتظران قرار داد، این امید و انتظار عشق را بر می انگیزد و عاشق، بی تردید به عشق خویش عمل می کند. امام رضا (ع) می فرماید: «ما اَحسَنَ الصَّبرَ وَ انتظار الفَرَج» بحار الانوار، ج12،ص 379

هدف:
در این مقاله تلاش گردیده تا جامعه منتظر ظهور منجی به تصویر کشیده شود و مدینه فاضله و جامعه آرمانی تبیین گردد و برخی ویژگی های جامعه منتظر ازجمله: رشد و تربیت انسانی، عدالت اجتماعی، سامان یابی زندگی، بالندگی علمی و اخلاقی، امنیت اجتماعی و مساوات و برابری و... مورد بحث و بررسی قرار گیرد.

روش:این پژوهش با بررسی متون معتبر انجام می شود و تلاش می گردد که به منابع اصلی رجوع گردد و از نوع توصیفی، کتابخانه ای است تا بتواند الگوی مطلوبی از جامعه منتظر را ارائه نماید که با مراجعه به آیات و روایات و مطالعه بیش از 85 منبع معتبر و چند سایت اینترنتی سامان خواهد یافت.

از آنجا که اندیشه مهدویت پاسخگوی کامل و جامع به خواسته و نیاز دیرین انسانها در اصلاح وضعیت نابسامان زندگی بشری است، مهدویت نه فقط برای فردای مبهم بشریت روشنی و زیبایی عرضه می کند که امروز بشریت نیز در گرو فهم و معرفت این موضوع است و شناختن امام و راه، اهداف و جایگاه امام، از وظایف اصلی جامعه منتظر محسوب می شود، زیرا معرفت و شناخت از مسائل اساسی حیات بشری است و مقدمه حرکت آدمی به سوی کمال است.

انتظار، اصلی قرآنی و مقدس است و امید و آرزوی تحقق این نوید جهانی، در زبان روایات اسلامی «انتظار فرج» خوانده شده و خود یک نوع عبادت، بلکه افضل عبادات شمرده شده است.

سیمای جامعه منتظر در آیات و روایات فراوانی مورد بررسی قرار گرفته از جمله: جامعۀ منتظر، در هیچ شرایطی، امید خویش را از دست نداده و تسلیم یأس و نومیدی نمی گردد، اما انتظار و امید به آینده ای روشن، تعهد آور و تحرک بخش، سازنده و نگهدارنده است، به گونه ای که می تواند تحولی اساسی در شرایط سیاسی و اجتماعی و فرهنگی جامعه حاصل نماید.

زیرا اندیشه پیروزی نهایی نیروی حق و صلح و عدالت بر نیروی باطل و ستیز و ظلم، استقرار کامل و همه جانبه ارزشهای انسانی، تشکیل مدینه فاضله و اجراء این ایده ارزشمند انسانی، به وسیله شخصیتی مقدس و عالیقدر که در روایات متواتر اسلامی از او به «مهدی» تعبیر شده، انتظار را معنا و ارزش می بخشد، ملتها را بیدار نموده و جامعه منتظر را به تلاش و تکاپو وا می دارد، در نتیجه جامعۀ منتظِر خود را با اهداف منتظَر هماهنگ می کند و در دو جبهه فردی و اجتماعی به مجاهده وادار می شود، زیرا جامعه منتظر مصلح خود باید صالح باشد .

در بینش تاریخی اسلام، پیروزی حق بر باطل سنت حتمی و اجتناب ناپذیر الهی است و آینده تاریخ کاملاً قطعی و روشن است، آیاتیکه بشارت بر ظهور منجی می باشد و جامعه منتظر را به تلاش و تکاپو وا می دارد از جمله آیه شریفه: «وَ لَقَد کَتَبنا فی الزَّبور مِن بَعدِ الذِّکر اَنَّ الاَرضَ یَرثُها عبادِیَ الصالحون» انبیاء/105

«...اَنَّ الاَرضَ یُورثُها مَن یَشاءُ مِن عِبادهِ وَ العاقِبهُ لِلمُتَّقینَ» اعراف/128

عقیده انتظار موعود در غرب نیز جهت دهنده و امیدوار کننده است، آلوین تافلر آمریکایی، بعد از آنکه فهرست مشکلات جامعه غربی را لیست می نماید و چهره یأس آوری از نظام کنونی غرب را ترسیم می نماید، در پایان امید را از دست نداد و می گوید: «نیاز شدید به وجود مرد سوارِ بر اسب سفیدِ ضرب المثلها، آینده را دگرگون خواهد ساخت» به سوی تمدن جدید، ص96

نتیجه اینکه: در بحث انتظار و جامعه منتظر نشان داده شده که جهان امروز برای یک زندگی سعادتمندانه، راهی جز تسلیم در مقابل مکتب انبیاء و ائمه (ع) ندارد، دوره سعادت بشری، عصری است که دوره عدل کامل و حاکمیت عقل است و علم اسیر و برده نیست، لذا انتظار ظهور چنین مُصلحی، نه تنها خوشبختی نسبت به پایان کار جهان، بلکه نویدی است بر بلوغ فکر و اندیشه بشریت و تضمین آینده ای روشن فرا روی جامعه منتظر.

مقدمه
ضرورت ظهور خورشید ولایت را آنگاه احساس خواهیم کرد که از شرایط و اوضاع نابسامان پیش از ظهور آگاه شویم و شرایط سخت روانی آن دوران را درک کنیم و در پی شناسایی جامعۀ منتظر ظهور برآییم، زیرا هنگامیکه خورشید جهان افروز در پهنۀ آسمان می درخشد، کمتر بدان توجه داریم، ولی آنگاه که در پس ابرها قرار گیرد و برای مدتی نور و گرما را از موجودات دریغ ورزد، به ارزش آن آگاه می گردیم.

در هنگامه ای که انسانها تنها ظهور مُصلحی الهی ومعجزه ای خدایی را انتظار می کشند، در آن هنگام که نومیدی همه را فرا گرفته و همۀ مدعیان نجات بشریت،خائن و دروغگو از کار در می آیند و انسانها تنها ظهور مصُلحی الهی و معجزه ای خدایی را انتظار می کشند ، لطف و رحمت الهی ، مهدی موعود را ، پس از سالها غیبت و انتظار، برای نجات انسانیت ظاهر می کند و سروش آسمانی در همۀ جهان به گوش می رسد که : « ای اهل عالم ! دوران فرمانروایی ستمگران به سر آمد و حکومت عدل الهی فرا رسید و مهدی ظهور کرد .» این ندای آسمانی، روح را در پیکرۀ مرده انسانها می دمد و مژده رهایی را به محرومان و ستمدیدگان می هد. آری، با درک این زمینه هاست که می توان، به ضرورت ظهور مصلحِ الهی پی برد و اهمیت و ارزش حکومت عدالت گستر مهدی (عج) را درک کرد.

فصل اول
معنا و مفهوم انتظار
انتظار: درنگ در امور، نگهبانی، چشم به راه بودن و نوعی امید داشتن به آینده[i]

انتظار: به معنی چشم به راه بودن ، چشمداشت، توقع چیزی را داشتن و نوعی امید به آینده بستن[ii]

انتظار : چشم داشتن، چشم به راه بودن، چشم داشت، چشم داشتگی، نگرانی، [iii]

انتظار : چشم د اشت، توقع، چشم براهی، بردباری کردن[iv]

انتظار از نگاه مذهب
امید به آینده ای نوید بخش و سعادت آفرین است که در آن تحت لوای رهبری قائدی عظیم ، جهان از تمام مفاسد و بدبختی ها رهایی یافته و راه خیر و صلاح و آسایش و امنیت را در پیش می گیرد.[v]

منتظر: کسی را گویند که از وضع موجود ناراحت است و برای ایجاد وضع بهتر تلاش
می کند، بی شک چنین انتظاری سازنده و امید بخش است و می تواند از بزرگترین عبادات به شمار آید.

زیرا انتظار دو گونه است ، انتظار سازنده و تعهد آور و تحرک بخش و انتظاری که ویران گر، بازدارنده و فلج کننده است، چون نوعی اباحی گری است .[vi]

انتظار عمل و اقدام پویایی است، یعنی آمادگی و حرکت، پس منتظر خود آماده می شود و زمینه سازی می کند.[vii]

انتظار به این معنی است که گروهی منتظر باشند که نجات بخش خواهد آمد. [viii]

آمادگی و زمینه سازی
آمادگی عبارتست از عمل به وظایف دینی و تقوا، برخی از علماء آمادگی برای ظهور امام زمان (عج) را شامل موراد زیر شمرده اند : بی اعتنایی به علایق دنیوی، تسلط بر هواهای نفسانی، التزام عملی به دین، پذیرش مسئولیتهای دینی، خود سازی و اصلاح خویش، ایجاد جامعۀ صالح، امر به معروف و نهی از منکر، ترک غفلت ، عشق به امام عصر،ایثار و فداکاری،استواری ایمانی، یکپارچگی منتظران.[ix]

برنامۀ زمینه سازی : برنامه زمینه سازی، وظیفه ای گسترده ، بزرگ و پیچیده است که در رویارویی با ستمگران و طاغوتهای ستمگر و سردمداران کفر باید آماده نمود، که دارای دو جنبه است.

1- رشد ایمانی جهادی و آگاهی سیاسی که دقیقاً همان چیزی است که جبهۀ مقابل فاقد آنست.

2- ایجاد تشکیلات سیاسی، نظامی، اقتصادی و اطلاعاتی که بدون وجود نظام سیاسی و دولت در جهان محقق نخواهد شد.

تحقق این مأموریتها باید به دست جمیع انسانهای منتظر پی ریزی شود تا زمینه ظهورآن منجی فراهم و قطعاً تا چنین مقدماتی فراهم نشود، ظهور تحقق نخواهد یافت.[x]

عوامل مهم زمینه سازی ظهور
از آنجا که انقلاب مهدوی جهانی، فراگیر و عمیق می باشد و مکمل انقلاب پیامبر (ص) است، عواملی که نقش مهمی در زمینه سازی حکومت آن حضرت دارند عبارتند از :

1- ایمان و توکل به خدا : روحیۀ قوی و اطمینان قلب و اعتماد به نفس از عوامل سازنده و پیش برنده و زمینه ساز ظهور است ، چنین روحیه و آرامش و استواری قلب که در سایۀ دعا و عبادات و مناجات حاصل می شود از عوامل مهم محسوب می شود.[xi]

2- جاذبۀ قرآن و حقانیت اسلام : حقایق نورانی و استوار و منطق قرآنی و اسلام، یکی از عوامل مهم زمینه سازی است،

3- علم و اندیشه و به کار انداختن آن: بدون شک بسیاری از گره ها بدست علم گشوده و کارها آسانتر و بسیاری از راهها نزدیکتر خواهد شد.

4- استقامت ، پایداری و شجاعت: در صدر اسلام پایداری مسلمانان در برابر تندبادهای حوادث از عوامل پیروزی بود، در انقلاب حضرت مهدی(عج) نیز پایداری و استقامت، بهترین زمینه سازی معنوی برای ظهور خواهد بود.xii

5- زهد و رعایت اخلاق و حقوق : رعایت اخلاق نیک نسبت به یکدیگر در برخوردها و در تمام ابعاد زندگی، رعایت حقوق جانی و مالی و ... عالیترین نقش را در جذب دیگران و نفوذ در دلها دارد

6- تعاون و همکاری: برادری اسلامی و رسیدگی به دردهای اجتماعی و تأسیس واحدهای وسیع در این زمینه در نوع خود برای پیوند هر چه بیشتر زمینه سازان مؤثر خواهد بود.

7- شیوۀ برخورد با مخالفان : قرآن مجید در این زمینه فرموده : مردم را به راه پروردگارت با حکمت و پندهای نیکو و جدال و بحث و انتقاد دعوت کن[xiii] سیرۀ معصومین نیز براساس علم و منطق با مسلمانان وغیر مسلمانان بود که نقش مؤثری در توسعۀ اسلام داشت.

8- توجه به مستضعفان : اسلام به مستضعفان توجه خاصی نموده و پیامبر(ص) نیز به مستضعفین توجه خاصی داشت و عملا همچون مستضعفان می زیست و بیشتر با آنها محشور بود افرادی همچون بلال، عمار، یاسر ، سلمان و .. از این گروهند. توجه به مستضعفین و برآوردن نیازهای آنان، برقراری عدالت اجتماعی زمینه ساز حکومت آن حضرت خواهد بود.

9- اتحاد و انسجام مسلمانان : اتحاد نقش اعجاب آمیزی در پیشبرد اهداف دارد و تفرقه و اختلاف جهت تحقق اهداف و آرمانها بسیار زیانبخش خواهد بود.

10- رهبر شایسته : ولایت در اسلام از جایگاه ویژه ای برخوردار است. برنامه های زمینه سازان باید تحت نظارت رهبری شایسته قرار گیرد، تا با تکیه بر رهنمودهای ولایت در مسیر حق قرار گرفته و مقدمه ظهور مصلح را فراهم نمایند.

11- لزوم برنامه ریزی : برای رسیدن به این مسأله عمیق و جهانی باید برنامه ریزی دقیق، حساب شده و همه جانبه نمود تا وصول به همۀ اهداف عالی انسانی محقق گردد.xiv

12- خودسازی و پاک سازی : امام صادق(ع) می فرمایند : کسی که دوست دارد تا از یاران قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد، باید در انتظار ظهور باشد و حتماً باید کارهایش براساس تقوا و پاکی و اخلاق نیک باشد و چنین کسی منتظر امام(عج) است و در این راه بکوشید و آماده باشید، گوارا باد بر شما، ای جوانمردان که رحمت خدا باشماست.[xv]

باید توجه داشت که اعمال ما را در هر هفته به خدمت امام زمان (عج) می برند و آن حضرت آنها را می بیند.[xvi]

نشانه های زمینه سازان ظهور
1- گروههای محکم و استوار : نیرومندی ، استواری ، قدرتمند بودن از نشانه های منتظران منجی است، بر طبق آیات قرآنی بندگان نیرومند، در برابر طاغوتها و ظالمان دلهایی چون دو پاره آهن دارند که در برابر آنها نرمی نمی شناسد و نیرومندی و اقتدار از ویژگی آنان است.[xvii]

2- گروه مبارز : مبارزه با نظام ناعادلانه جهانی و معادلات و موازنه های قدرت از ویژگیهای زمینه سازان است که نظام ظلم و ستم را خسته نمو ده و مقدمه ظهور را فراهم می نمایند.

3- بازتاب های جهانی : در روایات به تصریح بیان شده است که بازتابهای جهانی در مقابل زمینه سازان ، بازتابی اعتراض آمیز و عصبانی خواهد داشت، زیرا این نسل تمامی معادلات جهانی را به هم می زند، راحتی و آرامش را از نظام سلطه خواهند گرفت، امام صادق می فرماید : گروهی هستند که خدای تعالی قبل از ظهور قائم(عج) بر می انگیزد، آنان هیچ ستم شده ای به خاندان محمد(ص) را رها نمی کنند، جز آنکه او را به قتل می رسانند.[xviii]

فصل دوم
ویژگیهای جامعۀ منتظر ظهور منجی
جامعۀ مطلوب ، از آرزوهای دیرین بشر است ، جامعه ای سرشار از عدالت ، آرامش، صفا و صمیمت که کرامت انسان در آن تأمین شود و همۀ اعضایش در مسیر رشد مادی و معنوی به دور از خطا و لغزش گام بر میدارند.

اندیشۀ جامعۀ آرمانی همواره ذهن متفکران و مصلحان را به خود مشغول داشته، هر یک به فراخور آگاهی و سلیقۀ خویش ویژگی های برای آن بر شمرده اند. [xix]

رهنمودهای قرآن کریم در بیان ویژگی های جامعۀ آرمانی اسلام، اهدافی همچون عدالت ، مودت و همدلی، آرامش و امنیت، احسان و نیکی به هم نوع و خدا محوری را نمایان می سازد.

1- آرامش و امنیت
یکی از نیازهای فطری انسان برخورداری از امنیت و آرامش است. برخورداری از آرامش و امنیت الفبای جامعه جهانی و آرمانی است که خداوند به آن وعده داده است و می فرماید:خداوند به آنان که از میان شما ایمان آورده و عمل صالح انجام دهند. وعده داده است که آنان را در زمین خلافت ( و جانشینی خود) دهد، همان گونه که کسانی را که پیش از آنان بودند به خلافت زمین رسانید و دین آنان را که برایشان پسندیده است بر همۀ ادیان چیره بگرداند و حتماً به دنبال خوف و هراسشان، ایمنی بیاورد. [xx]

اسلام امنیت را در گستره ای فراتر از آسودگی خاطر از هجوم دشمنان خارجی و داخلی مورد توجه قرار می دهد و بر لزوم تحقق آن در حریم خصوصی زندگی مردم نیز تأکید می کند. از این رو، مواردی همچون سوء ظن، تجسس، غیبت، تهمت، قذف و .. را که حریم زندگی خصوصی مردم را با خطر رو به رور می سازد حرام کرده است، تا آن حد که برای رعایت حریم آرام و خصوصی مردم چنین آموزش می دهد. :

« ای اهل ایمان! به خانه هایی به غیر از خانه های خودتان وارد نشوید تا آن گاه که راه انسی پیدا کنید و به ( هنگام ورود) به آن خانه ها بر اهلش سلام کنید( چون اجازه یافتید وارد شوید) که این برای شما بهتر است شاید یادآور شوید . پس اگر در خانه کسی را نیافتید، پس وارد آن خانه نشوید مگر آنگاه که به شما اجازه داده شود و اگر به شما گفته شد برگردید، پس بازگردید که این برای شما پاک تر و بهتر است و خداوند به هر آنچه انجام می دهید بسیار داناست. [xxi]»

2- عدالت محوری
عدالت از شاخصه هایی است که در مباحث گوناگون همچون سیاست، اقتصاد، اجتماع و حقوق مطرح می شود. عدالت از یک سو به عنوان فلسفۀ تشکیل حکومت دینی مورد توجه قرار
می گیرد و از سوی دیگر شاخصۀ توزیع بهره برداری مردم از نعمت ها و امکانات، و مبنای قانون گذاری و شاخص ارتباط و تعامل مردم با یکدیگر می باشد. از دیدگاه اسلام نظام تکوین بر پایۀ قسط و عدل استوار بوده و نظام تشریع نیز عادلانه است.

یکی از اهداف بعثت پیامبران(ص) و فرو فرستادن کتاب های آسمانی، برقراری ارتباط اجتماعی عادلانه است:

« همانا ما پیامبران خود را با معجزات روشنگر فرستادیم و با آنان کتاب ( شریعت) و میزان ( ترازوی عدل) نازل کردیم تا مردم به راستی و عدالت گرایند.» [xxii]

سفارش و رهنمود قرآن کریم به مردم نیز رعایت عدالت در روابط اجتماعی است:

« ای اهل ایمان بر پای دارنده و استوار کنندۀ عدالت باشید. » [xxiii]

در جامعۀ آرمانی و جهانی اسلام روابط اجتماعی بر پایه عدل استوار است.

3- نیکی و احسان به یکدیگر
در تفکر اسلامی، همه مردم بندگان خدایند و برترین آنها کسی است که بیش از همه به دیگران احسان کند. پیامبر اکرم (ص) می فرماید : مردم ، نان خور خدایند پس محبوب ترین مردم نزد خدای عزیز و بلند مرتبه کسی است که به نان خوران خدا سود رساند. »[xxiv]

بنابراین برای رسیدن به جامعه مطلوب و آرمانی افزون بر عدالت، احسان نیز لازم است عدالت حقوق مردم را تأمین می کند و ریشه های تعدّی و خصومت را از بین می برد و احسان دل های آنان را به هم نزدیک می سازد.

قرآن کریم در کنار سفارش به عدالت به احسان و نیکی به هم نوع نیز توصیه نموده است:

در راه خدا انفاق کنید و خود را با دستان خود به هلاکت نیفکنید و نیکی کنید که خدا نیکوکاران را دوست می دارد.[xxv]

احسان، نوعی مسئولیت در برابر همنوع می باشد و پیامبر(ص) آنرا شرط مسلمانی می داند:

هرکس صدای مردی را بشنود که از مسلمانان درخواست کمک کرده و پاسخش را ندهد مسلمان نیست.[xxvi]

با آنکه دامنه احسان و نیکی گسترده است و همۀ گروههای مردم را در بر می گیرد ولی احسان به نیکوکاران، پدر و مادر، خویشاوندان ، معلم و مربی دلسوز بیشتر مردم تأکید قرار گرفته است. نکتۀ جالب توجه اینکه در قرآن کریم احسان به پدر و مادر در مرتبه ای نزدیک به عبادت خالصانه خدا قرار داده شده است.

« وخداوند واجب حتمی کرده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر خود احسان کنید. [xxvii] »

و از این جالب تر اینکه نیکی به پدر و مادر به زمان حیات آنها اختصاص ندارد و براساس سفارش های اهل بیت علیهم السلام فرد باید به پدر و مادر خود که آنها را از دست داده نیز احسان کند.[xxviii]

چنین بینشی که خویشاوندان حقیقی را ارج نهیم و به آنان احسان کنیم، موجب فراوانی روزی، طولانی شدن عمر، دفع بلا، جلوگیری از مرگ ناگهانی، تصفیه و رشد اعمال انسان، جلوگیری از گناه و آسان شدن حساب در قیامت می شود که در سخنان پیشوایان معصوم (ع) به آنها اشاره شده است.»[xxix]

نکته مهم و کلیدی در احسان آن است که قرآن کریم احسان و نیکی به نیکوکاران را در قالب چنین قاعده ای قرار می دهد:
« آیا جزای نیکی جز نیکی ( چیز دیگری ) است؟ [xxx]»

4- همدلی و مودت
از دیگر ویژگی های جامعۀ شایسته ایمانی، مودّت، برادری ورحمت است و بر همین اساس قرآن همۀ مؤمنان را با هم بردار می داند : « بی تردید مؤمنان برادر یکدیگرند».[xxxi]

پیامبر گرامی اسلام (ص)می فرماید:«مؤمنان در آفرینش و رحمت و عطوفتشان به مانند یک پیکرند که چون یکی زجر و ناراحتی پیدا کند، دیگران نیز همچون او در زجر و ناراحتی باشند. »[xxxii]

محبت و الفت زمینۀ اتحاد و همدلی را فراهم می کند. نعمت همدلی و الفت میان قلب ها، برترین نعمت و بهترین پشتیبان جوامع است، نعمتی که با نعمات دیگر قابل مقایسه و معاوضه نیست و با هیچ سرمایۀ مادی نمی توان آنرا به دست آورد:

« و خداوند میان دل های مؤمنان را الفت داد که اگر همۀ آنچه را که در زمین است در این راه خرج می کردی نمی توانستی میان دل های آنان را الفت دهی، لیکن خدا میان آنها را الفت داد. به راستی او عزیز و شکست ناپذیرو فرزانه است.»[xxxiii]

و امام صادق (علیه السلام ) در این باره می فرماید : « آن گاه که دو مؤمن با هم ملاقات کردند، تنها از میان این دو آن کس که برادر ایمانی اش را شدیدتر دوست می دارد ارزشمند تر است.»[xxxiv]

5- خدا محوری
آنچه گذشت، اهداف متوسط جامعۀ مطلوب اسلامی است که می توان آنرا مقدمۀ اهداف والاتر به شمار آورد. هدف نهایی، عبادت پیراستۀ از شرک است که خداوند آن را در عبارتی به صورت انحصار چنین بیان داشته است:
« جن و انس را جز برای عبادت کردن خودم، نیافریدم[xxxv]. »
به عبارت دیگر، اهدافی همچون مودت، عدالت، احسان و امنیت مقدمۀ خدا محوری و عبادت خالصانۀ خداست وگرنه جامعۀ برخوردار از نعمت های مادی و تهی از شکر و ذکر خدا نامطلوب و سزاوار عذاب الهی است: « و خداوند مثل شهری را نمونه آورد که در آن امنیت اطمینان بخش حکم فرما بود و از هر جانب روزی فراوان به آنها می رسید تا آ نکه اهل آن شعر نعمت خدا را کفر ورزیدند و خدا هم به دلیل کاری که انجام می دادند لباس گرسنگی و بیمناکی را به آنها پوشانید.»[xxxvi]

جامعۀ منتظر در روایات
امام صادق(ع) در بیانی نورانی ضمن فراخوانی شیعیان به انتظار، یاران حضرت قائم (عج) را منتظران راستین و آراسته به اعمال نیک براساس پرهیزکاری و محاسن اخلاق دانسته و می فرماید: هر کس شاد می شود که از اصحاب و یاوران قائم باشد، باید که در انتظار به سر برد و از روی تقوا او پرهیزگاری و محاسن اخلاق عمل نماید در حالیکه منتظر است. [xxxvii]

جامعۀ منتظر، متعهد و مسئول است که برای تحقق اهداف اسلام و عملی شدن برنامه های دین بدون هیچ یأس، ضعف و سستی و نومیدی شب و روز کوشش نماید.[xxxviii]

آن کس که منتظر امر ماست همانند کسی است که در راه خدا در خون خویش غوطه ور باشد.[xxxix]

انتظار شیعه انتظاری است محرک و توان بخش، زیرا منتظر پرهیزکارانه عمل می کند و رفتار شایسته و نیکو پیش می گیرد.[xl]

امام صادق(ع) فرموده: اگر یک روز امامی از ما در روی زمین نباشد، زمین اهل خود را در کام خود فرو برد.[xli]

از روایات استفاده می شود که تمام مدت غیبت دورۀ امتحان و آزمایش است که البته نوع آن آزمایشها در زمان و مکانهای مختلف متفاوت است، امّا در التزام به احکام دینی باید ثابت قدم بود.[xlii]

با دقت در سخنان معصومین(ع) به این نتیجه می رسیم که آنان، نسبت به ایران و مردم آن توجه خاصی داشتند و در موقعیتهای مختلف از نقش آنان در یاری رساندن به دین و زمینه سازی برای ظهور مهدی(عج) سخن گفته اند.

رسول خدا (ص) فرمود: مردمی از مشرق زمین قیام می کنند و زمینه را برای قیام حضرت مهدی(عج) فراهم می سازند.[xliii]

امام باقر (ع) می فرماید:یاران حضرت قائم (ع) سیصد و سیزده نفر و از فرزندان عجم هستند.[xliv]

حضرت علی (ع) می فرماید : خوشا به حال طالقان! زیرا خداوند در آنجا گنجهایی دارد که نه از طلاست و نه از نقره، بلکه در آنجا مردانی با ایمان هستند که خدا را به حق شناخته اند و آنان یاوران مهدی آل محمد(ص) در آخر الزمان خواهند بود.[xlv]

با بررسی مجموعه روایات که پیرامون جامعه زمینه ساز ظهور می باشد، به این نتیجه می رسیم که در کشور ایران، پیش از ظهور امام زمان (عج) نظامی الهی و مدافع ائمه معصومین (ع)بر پا می گردد که مورد نظر حضرت صاحب (ع) است و در قیام آن حضرت نقش عمده ای دارند.[xlvi]

فصل سوم
اصول اساسی جهت تحقق جامعۀ منتظر
برای آماده سازی جامعه جهت تحقق امر ظهور باید به اصول و مبانی اساسی چنگ بزنیم از جمله :

1- تقویت بنیان خانواده
از آنجا که خانواده می تواند نقطۀ آغازین هر صلاح یا فساد باشد و اجتماع از ترکیب خانواده ها پدید می آید، به همین دلیل اسلام نیز بیش ترین توجه خود را به خانواده معطوف داشته است.

پیامبر اکرم (ص) در این باره می فرماید : « در اسلام هیچ بنایی نزد خدا محبوب تر از تشکیل خانواده نیست.»[xlvii]

طبیعی است هنگامی که خانواده براساس مودت و تفاهم متقابل شکل گیرد و پدر و مادر با تفاهم و تعاون و آگاهی، فضایی آرام و مطلوب برای رشد فرزندان پدید آورند، حرکت عمومی جامعه به سوی صلاح و سعادت خواهد بود. بدین سبب اسلام برای پدر و مادر به عنوان دو رکن سرنوشت ساز خانواده، مقامی والا و ارزشمند در نظر گرفته ، آنان را دارای مسئولیتی حساس و ویژه می داند.

2-تحکیم روابط اجتماعی
خداوند برای تحقق این اصل مهم اجتماعی شرایط ویژه ای وضع کرده است که برخی از آنها عبارتند از :

الف) سلام کردن ودست دادن در آغاز ملاقات : حضرت محمد(ص) می فرماید : « آن گاه که همدیگر را ملاقات می کنید. پیش از هر گونه کلامی اول به همدیگر سلام کنید و مصافحه نمایید.»

ب) رفق و مدارا : رسول اکرم(ص)می فرماید : « مدارا کردن با مردمی نیمی از ایمان است و ملایم و نرم بودن با آنان نیمی از خوشی در زندگی. »[xlviii]

ج) گشاده رویی: از سخنان پیامبر گرامی اسلام (ص) است که فرمود:« با گشاده رویی با بردارت روبه رو شو.» [xlix]

د) فروتنی : پیامبر اسلام(ص) فرمودند : خداوند به داوود وحی کرد : « به راستی نزدیکترین مردم به خدا متواضعان هستند همانطور که دورترین مردم از خدا متکبرانند. »[l]

هـ ) احترام به دیگران به ویژه سالخوردگان: رسول خدا(ص) در این باره می فرمایند: « گرامی داشتن مسلمان پیر و سالخورده، بزرگ شمردن خداست. » [li]

و) زیارت و دید و بازدید برادر مؤمن فقط به خاطر خدا

3- نیایش فردی و جمعی
جامعه بریده از نیایش و پرستش همچون ذره ای پرتاب شده در جهان بی انتهاست: که در محاصرۀ موج های بنیان کن پوچی و آشفتگی قرار می گیردو افرادش سرانجامی جز خواری و سرنگونی در دوزخ ندارند خداوند متعال می فرماید: « به راستی کسانی که از عبادت و پرستش من متکبرانه استنکاف می ورزند با خواری و پستی به جهنم وارد خواهند شد. »[lii]

4- نظارت و احیاء خوبیها
امر به معروف و نهی از منکر دو اصل مهمی است که اجرای قوانین فردی و اجتماعی و سلامتی جامعه را ضمانت می کند. در دیدگاه اسلام هر فرد همان گونه که مسئول اعمال خویش است، در برابر سلامت جامعه نیز مسئول شناخته می شود. قرآن د رتوصیف جامعه ایمانی می فرماید: « زنان و مردان مؤمن، برخی از آنان ولی و سرپرست برخی هستند، به معروف و نیکی وا می دارند و از زشتی باز می دارند»[liii].

پیامد طبیعی نظارت و مسؤولیت همگانیِ آن است که چنین جامعه بهترین جامعه ها باشد. قرآن کریم جامعۀ برخوردار از دو اصل مقدس امر به معروف و نهی از منکر را چنین وصف می کند:

« شما بهترین امتی هستید که برای مردم نمایان شدید، چرا که به نیکی وا می دارید و از زشتی باز می دارید.[liv]»

5- عدالت اقتصادی
زیباترین نمایۀ جامعه جهانی اسلام، حالتی است که در آن هر فرد یا خانواده خودکفا بوده، از توان تأمین کریمانۀ نیازهای ضروری خویش برخوردار باشد. اعتدال اقتصادی از ضروریات دین و عبادت های مهم به حساب می آید و نه تنها موجب پاکی و وارستگی فرد می شود بلکه داروی بسیار مؤثر در پاک سازی جامعه و دفع آفاتی چون فقر و بیکاری است بدین سبب قرآن کریم تأمین نیاز تهی دستان و ناتوانان را یکی از مصارف زکات و خمس می داند: « منحصراً صدقه ها(خمس، زکات و ...)برای نیازمندان، مسکینان و ... است که از جانب خدا( بر شما) واجب گشته است. [lv]»

6- مقابله با عوامل فساد جامعه
از دیگر راهکارهای اسلام برای سلامت جامعه و اعتماد متقابل مردم به یکدیگر در جهت تحقق جامعه جهانی اسلام ، تحریم اعمالی است که پاکی و سلامتی جامعه را به خطر می افکند. اسلام از یک سو با تحریم ا عمالی همچون دروغ، غیبت، تهمت، قمار، سرقت و مقرر کردن کیفر برای برخی از آنها حد و مرزی برای رفتارهای اجتماعی قرارداده و از سوی دیگر، افشای گناهانی را که سبب دریده شدن پردۀ عفت عمومی می شود جرم دانسته است:

« به راستی کسانی که دوست دارند که فاحشه و بدکاری در کسانی که ایمان آورده اند شایع گردد، برای چنین کسانی در دنیا و آخرت عذابی دردناک مهیاست »[lvi].

البته تحریم عوامل فساد وامر به اجتناب از آنها بدان معنا نیست که فرد گوشه گری را اختیار کند و از جامعه دور شود.

پیامبر(ص) می فرماید : « هر کس از جماعت مسلمانان جدا شود، قید اسلام را از گردن خود برداشته است. » [lvii]

7- تعلیم و تربیت
اسلام، تعلیم وتزکیه را در صدر برنامه های خود قرار داده است، به گونه ای که از همان آغاز نزول وحی، آنرا از وظایف اصلی و حتمی پیامبر(ص) به حساب آورد:« او خدایی است که در میان مردم امی و بی سواد پیامبری بزرگوار از همان مردم برانگیخت تا بر آنان آیات خدا را تلاوت کند، او مردم را پاک و تزکیه می کند و کتاب( شریعت) و حکمت الهی را به آنان یاد می دهد، هر چند پیش از این در جهالت و گمراهی آشکار بودند.» [lviii]

از نظر قرآن، جایگاه دانش و دانشمندان بسیار والا و ارزشمند است.

«خداوندا آنان را که از میان شما ایمان آورده و کسانی که دانش را دریافت کردند درجاتی بالا می برد. »[lix]

بنابراین آموزش و پرورش در سرنوشت جامعه نقش اساسی دارد، زیرا بدون افراد صالح و سالم، جامعه صالح و شایسته پدید نمی آید و مردم در صورتی راه صلاح را می پیمایند که علاوه بر داشتن زمینۀ فردی درست در درون خود زمینه هایی خوشایند و جذاب را در جامعه ببینند. پس افزون بر طرح و برنامه ساختن افراد شایسته از راه کارهای ضروری رسیدن به جامعه مطلوب جهانی اسلام است. بر این اساس است که آموزش و دانش اندوزی مقدمه پرورش و خودسازی است و رستگاری در سایۀ خودسازی به دست می آید: بی تردید آن کس که به تزکیه و پاکی نفس خود پرداخت ، رستگارگشت.lx

8- تعاون و همکاری گروهی
برای تحقق جامعه مطلوب و جهانی اسلام، تعاون و همکاری گروهی به عنوان یکی از اصول و راه کارهای مهم مطرح می شود، خداوند متعال در قرآن می فرماید: « بر نیکی و پرهیزکاری یکدیگر را یاری کنید و با همدیگر همکاری کنید.[lxi]»

پیامبر گرامی اسلام (ص) با بیان گوناگون، مسلمانان را به تعاون و یاری رسانیدن به یکدیگر تشوق و ترغیب کرده است از جمله : « خداوند، تا زمانی که بنده در کمک و یاری هم نوعش کوشاست، بنده اش را یاری می کند. » [lxii]

فصل چهارم
زمینه های اجتماعی و فرهنگی تحقق ظهور

1- عشق و دلدادگی
انسان که برای رسیدن سعادت و خوشبختی به هر دری زده و هر راهی را پیش رو گرفته، ولی هر چه بیشتر تلاش کرده، بسته بودن درها و بن بست بودن راه ها برایش یقینی تر گشته است، اشتیاق به برپایی حکومت منجی موعود علیه السلام فونت زيبا ساز

ادامه مطلب

تاريخ : دو شنبه 17 بهمن 1390برچسب:,

| 16:45 | نویسنده : حسین ملکی ارجقی |

مهدویت

اوضاع آخرالزمان« در قالب پرسش و پاسخ »

امام علی (ع) :

روزگاری بر مردم خواهد آمد که از قرآن جز نشانی ( قرآن خوانده میشود ولی به آن و دستوراتش عمل نمیشود ) ، و از اسلام جز نامی باقی نخواهد ماند . ((مردم خود را مسلمان می نامند در صورتی که دورتر از همه کس به اسلام هستند )) .

مسجدهای آنان در آن روزگار آبادان ، اما از هدایت ویران است.مسجد نشینان و سازندگان بناهای شکوهمند مساجد ، بدترین مردم زمین می باشند ، که کانون هر فتنه ، و جایگاه هرگونه خطاکاری اند ، هرکس از فتنه بر کنار است او را به فتنه بازگردانند ، و هرکس که از فتنه عقب مانده او را به فتنه ها کشانند ، که خدای بزرگ می فرماید :

به خودم سوگند ! بر آنان فتنه ای بگمارم که انسان شکیبا در آن سرگردان ماند!. و چنین کرده است ، و ما از خدا می خواهیم که از لغزش غفلت ها در گذرد.

نهج البلاغه حکمت 369

پرسش: ايران در هنگام ظهور چگونه خواهد بود ؟

پاسخ: با توجه به روايات مي‌توان شرايط ايران را تا حدودي اين گونه ترسيم كرد: «دانش و معارف دين اسلام و مكتب تشيع، از ايران و قم، به جهانيان صادر مي‌شود. لذا موقعيت علمي ايران ممتاز است و اصلي ترين مركز دين اهل بيت(ع) خواهد بود. در روايتي از وجود مقدس امام صادق(ع) نقل شده است: «به زودي، كوفه، از مؤمنان خالي مي‌گردد و دانش مانند ماري كه در سوراخش پنهان مي‌شود، از آن شهر رخت برمي‌بندد؛ سپس علم ظاهر مي‌شود در شهري به نام قم؛ آن شهر معدن علم و فضل مي‌گردد(و از آنجا به ساير شهر‌ها پخش مي‌شود) به گونه‌اي كه باقي نمي‌ماند در زمين جاهلي نسبت به دين، حتي زنان در خانه‌ها. اين قضيه نزديك ظهور قائم(ع) واقع مي‌شود ... علم، از قم به ساير شهر‌ها در شرق و غرب پخش مي‌شود و حجت بر جهانيان تمام مي‌شود به گونه‌اي كه در تمام زمين، فردي پيدا نمي‌شود كه دين و علم به او نرسيده باشد. بعد از آن قائم، قيام مي‌كند و سبب انتقام خدا و غضب او بر بندگان(ظالم و معاند) مي‌شود؛ زيرا، خداوند انتقام (و عذاب) بر بندگان روا نمي‌دارد، مگر وقتي كه حجت را انكار كنند»؛ (بحار الانوار، ج 57و60، ص213).

خيزش و جنبشي بزرگ براي دعوت مردم به طرف دين، در ايران روي مي‌دهد. از امام كاظم(ع) نقل شده است: «مردي از اهل قم، مردم را به سوي حق دعوت مي‌كند. گروهي، دور او اجتماع مي‌كنند كه مانند پاره‌هاي آهن‌اند و باد‌هاي تند(حوادث) نمي‌تواند آنها را از جاي بركند. از جنگ خسته نمي‌شوند و كناره‌گيري نمي‌كنند و بر خدا توكل مي‌كنند. سر انجام، پيروزي براي متقين و پرهيزكاران است».(بحار، ج60، ص216، ح37).

گويا اين حركت، همان حركتي است كه از امام باقر(ع) نقل شده است: «گويا مي‌بينم گروهي از مشرق زمين خروج مي‌كنند و طالب حق هستند، اما به آنان پاسخ داده نمي‌شود. مجدداً برخواسته‌ي خود تاكيد مي‌كنند ولي جواب نمي‌شنوند. پس چون چنين ديدند، شمشير‌ها را به دوش مي‌كشند، در مقابل دشمن مي‌ايستند تا حق به آنها داده مي‌شود، اما اين بار قبول نمي‌كنند بلكه قيام مي‌كنند و نمي‌دهند آن را (پرچم قيام را) مگر به صاحب شما(امام زمان(ع))».(بحار الانوار، ج52، ص243، ح116).

خروج سيد حسني و خراساني كه در روايات به آنها اشاره شده است را مي‌توان در اين باره دانست. بنابراين، موقعيت اجتماعي آن روز ايران حركت به سوي حق طلبي و دعوت به آمادگي براي ظهور است.

در بستر اين جامعه نيز ياران حضرت شكل مي‌گيرند. در حديثي از امام صادق(ع) نقل شده است: «قم را قم ناميدند، چون اهل او، اجتماع مي‌كنند با قائم آل محمد(ص) و با او قيام مي‌كنند و او را ياري مي‌كنند».(بحار الانوار، ج 57و 60، ص216، ح38).

در رواياتي كه به نام ياران و شهر‌ها اشاره دارد، شهر‌هاي متعددي از ايران ذكر شده است. خلاصه آن كه ايران، مركز صدور دين و معارف اهل بيت است و زمينه‌سازي براي ظهور مي‌كند.

در برخي از روايات اهل بيت(ع) به حضور فعال عجم در سپاه و ارتش مخصوص امام مهدي(ع) اشاره شده است. البته مقصود از عجم ملت‌هاي غير عرب است، ولي به احتمال زياد بيشترين مصداق آن در عصر ظهور، ايرانيان خواهند بود به ويژه كه مركز شيعه در ايران است.

مجموعه روايات وارده در مورد ايرانيان نشان مي‌دهد كه اين گروه، زمينه‌سازان حكومت حضرت مهدي(ع) در جهان هستند و بيشترين تأثير را در روند استقرار حكومت آن خورشيد عالم‌تاب دارند، و در حقيقت حضرت مهدي(ع) به همراه ياران از جمله ايرانيان با دشمنان به مبارزه برمي‌خيزد.

پرسش: جنگ ارماگدون در کجا و چه کشورهايي شرکت دارند ؟

پاسخ: دو تحقيق در اين زمينه قابل بررسي و تبيين است:

برخي از دانشمندان، يکي از علايم ظهور امام مهدي(ع) را وقوع معرکه جنگي در منطقهاي به نام "هرّ مجدون" و به تعبير روايات "قرقيسا" ميدانند. اين قضيه حتي در کتب اهل کتاب نيز به آن اشاره شده است. (رؤياي يوحنا، 16/16013؛ سفر زکريا، 14/1-5؛ کتاب مقدس ص 843).

اهل کتاب از يهود و نصارا اين معرکه جنگي را بس عظيم و خطرناک ميدانند که در پايان تاريخ بشر اتفاق خواهد افتاد.

"هرمجدون" کلمهاي است مشتق از "هر" به معناي کوه، "مجدوّ" که اسم وادي يا کوه کوچکي در شمال فلسطين است. اهل کتاب گمان ميکنند مساحت معرکه اين جنگ از منطقه مجدو، در شمال فلسطين تا ايدوم در جنوب امتداد دارد (حدود دويست مايل)(شبکه معلومات،ص4).

آنان معتقدند: در اين جنگ لشکري با حدود 400 ميليون نفر شرکت خواهند داشت. (شبکه معلومات ص2). لشکري که از عراق، ايران، ليبي، سودان و قفقاز در جنوب روسيه تشکيل شده است.(مجله الفکر الجديد، شماره 15 و16).

دکتر عبد الکريم زبيدي ميگويد: "... اين حادثه همان حادثه بزرگي است که قبل از ظهور امام مهدي(ع) تحقق خواهد يافت و در روايات از آن به معرکه "قرقيسيا" ياد شده است. در آن واقعه ميليونها لشکر از آمريکا، اروپا، روسيه، ترکيه، مصر و دولتهاي مغرب عربي و لشکرياني از شهرهاي شام؛ يعني، سوريه، اردن، لبنان، فلسين و اسرائيل شرکت خواهند داشت. همگي در منطقهاي به نام قرقيسيا از بلاد شام با هم مواجهه خواهند داشت و سفياني در اين هنگام خروج خواهد کرد...".(مجله الفکر الجديد، 15 و 16).

کليني به سند خود از امام باقر(ع) نقل کرده که به ميسر فرمود: اي ميسر! چه مقدار بين شما و قرقيسيا فاصله است؟ عرض کرد: نزديک "شاطئ فرات" است. حضرت فرمود: "اما انه سيکون بها وقعة لم يکن مثلها منذ خلق الله تبارک و تعالي السموات و الارض و لا يکون مثلها ما دامت السموات و الارض مادبة للطير تشبع منها سباع الارض و طيور السماء...".(کافي، ج8، ص245، ح451). آگاه باش که در آن مکان، واقعهاي اتفاق خواهد افتاد که نظير آن از زمان خلقت آسمانها و زمين از جانب خداوند ـ تبارک و تعالي ـ اتفاق نيفتاده است و نخواهد افتاد. آنجا محل پذيرايي پرندگان خواهد بود. درندگان زمين و پرندگان آسمان از آن سير خواهند شد".

از مجموع روايات استفاده ميشود که فرمانده عملياتي اين جنگ از جانب دشمنان اسلام، شخصي به نام سفياني است. او کسي است که به کمک مراکز جاسوسي يهود و آمريکا، در ميان مردم تفرقه انداخته و مردم را بر ضد شيعيان اهل بيت تحريک خواهد کرد و نيز بعد از پناه بردن امام زمان(ع) به کعبه با عدهاي از ياران خود، در صدد مقابله با حضرت بر خواهد آمد که خود او با لشکريانش در منطقهاي به نام "بيدا" به زمين فرو خواهند رفت.

در همين جنگ است که بنيه يهود از هم پاشيده شده و بسياري از آنها نابود خواهند شد. بخاري به سندش از رسول خدا(ص) نقل کرده که فرمود: " قيامت برپا نميشود تا آنکه شما با يهود بجنگيد؛ در آن هنگام به حدي از آنان کشته خواهد شد که حتي سنگي که يک يهودي در آن پناه گرفته، ميگويد: اي مسلمان! اين يهودي است که در کنار من پناه گرفته، او را به قتل برسان".(صحيح بخاري، ج3، ص232).

بيان دوم:

نبرد قرقيسيا:

سفياني پس از سرکوب مخالفان، هدفي جز حمله به عراق ندارد. از اين رو، با سپاهي بزرگ به سمت عراق رهسپار ميشود. در ميانه راه در منطقهاي به نام قرقيسيا(شهري در سوريه در محل اتصال رود خابور و فرات)، جنگي هولناک درميگيرد و بسياري کشته ميشوند.

در تعدادي از احاديث پيشوايان ديني از جنگ "قرقيسيا" خبر دادهاند. امام صادق(ع) در حديثي فرمودند: "ان لله مائدة [مأدبة] بقرقيسياء يطلع مطلع من السماء فينادي: يا طير السماء و يا سباع الارض، هلموا الي الشبع من لحوم الجبارين"؛"براي خداوند ودر قرقيسا سفرهاي(غذايي) است. از آسمان ندا دهندهاي آشکار ميشود و آواز ميدهد: اي پرندگان آسمان و اي درندگان زمين، بشتابيد براي سير شدن از گوشت ستمگران!"(نعماني، الغيبه، ص389، ح63).

روايتي دو گروه درگير اين جنگ را فرزندان عباس و مرواني خوانده است، اما چهار حديث ديگر سفياني را يکي از طرفهاي درگيري ميدانند، از جمله حضرت علي(ع) فرموده است:

"يظهر السفياني علي الشام ثم يکون بينهم وقعة بقرقيسيا حتي تشبع طير السماء و سباع الارض من جيفهم..."؛"سفياني بر شام غلبه ميکند. سپس ميان آنها در منطقه قرقيسيا جنگي در خواهد گرفت در آن جنگ، آنقدر کشته ميشوند که پرندگان آسمان و درندگان زمين از مردارشان سير ميشوند".(عقد الدرر، ص87، باب 4، فصل2).

از ميان روايات ياد شده، تنها اين حديث امام باقر(ع) از سند معتبري برخوردار است:

"... و يمر جيشه بقرقيسيا فيقتلون بها فيقتل من الجبارين مأة الف ... ؛ ... سپاه سفياني به قرقيسيا ميرسند و در آنجانبردي در ميگيرد و از ستم گران صد هزار نفر کشته ميشوند..."(نعماني، الغيبه،ص392، باب 14، ح67).

از ميان اين روايات، به حديثي که طرفهاي درگير جنگ قرقيسيا فرزندان عباس و مرواني برميشمرد، به لحاظ خبر واحد بودن و ضعف سند و مخالفت با ديگر روايات، نميتوان اعتماد کرد. اما بر اساس روايت معتبر پيش گفته و ساير رواياتي که مؤيد اين حديث اند، چند مطلب را ميتوان بيان کرد:

1. نبرد قرقيسيا واقع خواهد؛

2. يکي از متخاصمين، سفياني است؛

3. دو طرف درگيري اهل باطلاند؛

4. اين نبرد، تلفات انساني فراواني بر جاي خواهد گذاشت؛

5. سپاه سفياني، علي رغم تلفات سنگين، پيروز اين نبرد است.

روايات به انگيزه اين نبرد اشاره نکرده اند؛ اما اين احتمال وجود دارد که نبرد ياد شده به دليل مقاومت حاکمان آن سرزمين، در برابر زياده خواهيهاي سفياني باشد؛ چرا که سفياني براي رسيدن به کوفه، تمام مسير شام تا کوفه را تصرف خواهد کرد.

در روايات درباره طرف ديگري که در نبرد قرقيسيا ميرزمد، چيزي نيامده است. همچنان که گذشت از روايات ياد شده تنها بر حق نبودن دو گروه متخاصم را ميتوان فهميد. در روايت معتبر ديگري امام باقر(ع) فرموده است:

"... کفي بالسفياني نقمة لکم من عدوکم و هو من العلامات لکم، مع ان الفاسق لو قد خرج لمکثتم شهرين بعد خروجه لم يکن عليکم بأس حتي يقتل خلقا کثيرا دونکم ..."؛"... سفياني براي عذاب دشمنان شما بس است و او براي شما يکي از علامات است. وقتي اين مرد فاسق قيام کرد، باکي بر شما نيست که يک يا دو ماه درنگ کنيد تا اين که او تعداد زيادي از غير شما را بکشد ..." (همان، ص417، باب 18، ح3).

اين روايت هر چند به نبرد قرقيسيا تصريح نکرده، اما به قرينه ساير روايات، به احتمال فراوان درباره جنگ ياد شده خواهد بود، و بر اين اساس، از اين روايت فهميده ميشود که: طرف ديگر اين نبرد نيز از دشمنان شيعه است.

به نظر ميآيد آنچه قابل پذيرش است، اصل وقوع درگيري ها است. اما در رابطه با جزئيات نميتوان سخن دقيقي گفت. بايد توجه داشت که انسان بر اساس قدرت اختيار خود، ميتواند امور را تغيير دهد، و قرآن و روايات به اين نکته تصريح دارند.

پرسش: جهاني شدن يعني چه؟جهاني شدن با جهاني سازي چه فرقي دارد ؟

پاسخ: جهاني شدن يعني حركت تمامي جوامع به سوي جهاني وحدت يافته كه در آن، همه چيز در سطح جهاني مطرح و نگريسته مي‌شود. در حقيقت جهاني شدن به معناي آزادي مطلق كسب و كار، برداشته شدن تمامي موانع از سر راه جريان يافتن سهل و آسان سرمايه و نفوذ آن در تمامي عرصه‌ها، حركت روان اطلاعات و امور مالي وخدماتي تداخل فرهنگ‌ها، آن هم به سوي يكسان شدگي و يكدستي و تمام اين امور در مقياس جهاني رخ مي‌دهد و هدف آن، دستيابي به بازار واحد جهاني فارق از موانع توليد و سرمايه گذاري و خدمات و اشتغال خواهد بود.

در اين پروسه جهاني شدن اقتصاد با اهميت ترين بعد است و سياست و فرهنگ تا حد زيادي تحت تأثير نظام سرمايه داري مي‌باشد.

همچنين جهاني شدن يك روند و حركت تدريجي، طبيعي و تكاملي براي ايجاد جهاني با ارزش‌هاي مشترك و احترام به مباني فرهنگي ديگران است. امروزه اين روند طبيعي به سوي اهداف خاص اقتصادي سياسي به نظامي فرهنگي قدرت‌هاي سلطه سوق داده شده است.

قدرت‌هاي پيشرفته غربي و صاحبان شركت‌هاي بزرگ اقتصادي تجاري و ... اين روند را در خدمت منافع خود گرفته‌اند و به نوعي خود را به اين فرايند طبيعي(جهاني شدن) تحميل كرده و نوعي جهاني كردن به ميل خود و در جهت اهداف خود پديد آورده‌اند و سير طبيعي آن را دچار انحراف نموده‌اند؛ به اين پروژه جديد «جهاني سازي» گفته مي‌شود.

به عبارت ديگر جهاني شدن يك سير و روند طبيعي براي حركت جوامع به سوي تكنولوژي پيشرفته و استفاده بهينه از قابليت‌هاي علمي و طبيعي در پرتو استعداد‌هاي انساني است اما وقتي اين حركت و روند طبيعي در اختيار تفكر عده‌اي خاص قرار گيرد و به نوعي با اعمال اراده اين مسير طبيعي را به سوي اهداف خاص و از پيش تعيين شده سوق مي‌دهند، در حقيقت اين حركت را از جهاني شدن به جهاني سازي تبديل كرده‌اند. به عنوان مثال مي‌توان از «انرژي اتمي» كه در اختيار قدرت‌هاي خاصي قرار دارد، نام برد. امروزه جهاني سازي دقيقا همان غربي‌سازي و آمريكايي سازي است؛ يعني تحت سلطه قرار دادن كل جهان از سوي آمريكا با در اختيار گرفتن اهرم‌هاي تعيين كننده در اقتصاد جهاني و سياست جهاني و نهايتاً حاكميت فرهنگ آمريكايي به عنوان يك پروژه نهايي در دستور كار قرار مي‌گيرد.

نتيجه:

جهاني سازي فرايندي در راستاي تامين منافع و تسلط ارزش‌هاي مورد نظر قدرت‌هاي سلطه در عرصه جهاني بر دولت‌ها و ملت‌ها است. و اين پروسه و برنامه كاملا متمايز با پروژه طبيعي و قابل قبول «جهاني شدن» مي‌باشد.

آنچه قابل توجه است اينكه مي‌توان پروژه حكومت جهاني حضرت مهدي(ع) را در راستاي پروژه جهاني شدن تلقي نمود و در صورت عدم انحراف اساسي در مسير آن مي‌توان آن را منتهي به حكومت عدل جهاني حضرت مهدي(ع) دانست كه حاكميت عدالت در تمامي ابعاد سياسي، فرهنگي، اقتصادي و ... است. اما جهاني سازي و جهاني كردن كه برنامه‌اي بر اساس منافع و اهداف و قدرت‌هاي سلطه در جهان است به هيچ عنوان نمي‌تواند با حكومت مهدوي و اهداف و برنامه‌هاي آن هماهنگ باشد، بلكه يكي از اهداف اساسي حكومت جهاني حضرت مهدي(ع) قطع هر گونه سلطه فرهنگي، سياسي، نظامي و اقتصادي از سوي قدرت‌هاي استعمارگر و ظالم در جهان خواهد بود.

براي آگاهي بيشتر مي‌توانيد به فصلنامه انتظار شماره 6 و 7 مقاله جهاني شدن و حكومت حضرت مهدي و مقاله جهاني شدن و مقايسه آن با حكومت واحد جهاني حضرت مهدي(ع) مراجعه فرماييد.

منابعي كه براي تحقيق موضوع «مهدويت و جهاني شدن» مي‌توانيد استفاده كنيد:

كتاب‌ها:

1. جهاني شدن و دين؛

2. جهاني شدن قدرت و دموكراسي؛

3. جهاني شدن، فرهنگي آزموني براي تمدن‌ها ؛ ژرارلوكلر ترجمه سعيد كامران؛

4. آينده جهان، رحيم كارگر؛ ناشر: بنياد فرهنگي مهدي موعود(ع)؛

5. جهاني شدن قتل عام اقتصادي؛ فريبرز رئيس دانا؛

6. جهاني شدن قدرت و دموكراسي؛ مارك پلاتنر ترجمه سيروس فيضي؛

7. برندگان و بازندگان جهاني شدن؛ لستر تارو ترجمه مسعود كرباسيان؛

8. جهاني شدن و جنگ؛ ترجمه لطفعلي سمينو؛

9. مجله انتظار، شماره 6، مقاله جهاني شدن و حكومت حضرت مهدي(ع)؛

10. مجله انتظار، شماره 7، مقاله جهاني شدن و مقايسه آن با حكومت واحد جهاني حضرت مهدي(ع)؛

11. مجله انتظار، شماره 14، مقاله جهاني سازي، عدالت اقتصادي و مهدويت؛

پايان نامه‌ها:

1. حكومت جهاني حضرت مهدي و جهاني شدن، شهريار نجف پور؛

2. بررسي ويژگي‌هاي عمده جامعه جهاني در حكومت فراگير حضرت مهدي(ع)، مهدي همتي؛

3. ويژگي‌هاي حكومت جهاني حضرت مهدي(ع)، سيد عبد اللطيف سجادي؛

تذكر: منابع فوق در كتابخانه مركز تخصصي مهدويت قم موجود مي‌باشد.

پرسش: زمان آخر الزمان و رويدادهاي آن به ترتيب کدامند ؟

پاسخ: الف. ترسيم کامل و درست دوران ظهور، چندان امکان پذير نيست، اما به صورت خلاصه، ميتوان گفت، پس از آنکه شرايط و زمينه هاي ظهور، مانند تعداد مناسب ياران و آمادگي مردم براي پذيرش حضرت فراهم گشت امام(ع) در مکه ظاهر ميشود و با معرفي خود ظهور منجي را اعلام ميدارد. اين در زماني است که قدرت طلبان و سودجويان، به خاطر منافع مادي خود به ظلم و فساد دامن زدهاند و جنگها و خونريزيهاي متعددي را ايجاد ميکنند که نتيجه آن چيزي جز عقب ماندگي و شيوع بيماريها و فقر اکثريت و کم رنگ شدن حقايق و مظاهر دين نيست.

البته بايد توجه داشت که در چنين وضع اسفباري، انسانهاي پاک و وارستهاي پيدا ميشوند که با تمام تلاش و کوشش خود، سعي در آگاهيدادن به مردم و زمينه سازي براي ظهور دارند. در روايات از زمينه سازي مردم ايران اشاره به ميان آمده است و اين که علم و معارف دين، در قم ظاهر ميشود و از آنجا به دنيا پخش ميشود.

با ظهور حضرت در مکه و تجمع ياران سيصد و سيزده نفري بر گرد او و بيعت با آن بزرگوار، همه نگاهها، چه دوستان و چه دشمنان، به سمت مکه دوخته ميشود. لشکري از سفياني که براي مقابله با حضرت به سمت مکه به راه افتاده در سرزمين بيداء به زمين فرو ميرود. در همين حال ياران امام نيز به سمت مکه حرکت ميکنند تا جمعيتي بالغ بر ده هزار نفر شکل ميگيرد و در اين هنگام، خروج صورت ميگيرد. امام مهدي(ع) با ياران خود چه از افراد بشر و چه از ملائکه پس از تسلط بر مکه و اصلاحات در آن، از جمله کوتاه کردن دست افرادي که به بيت المال تجاوز کردهاند، به طرف مدينه و سپس عراق حرکت ميکند و در اين سير، ياران و دوستان ديگري نيز به جمع لشکر حضرت اضافه ميشوند.

در عراق، با دو مشکل روبهرو ميشود:

1. گروهي به ظاهر ديندار مقابل ايشان قرار ميگيرند. وقتي نصايح حضرت و موعظهي ايشان در دل آنان اثر نميگذارد، کار به جنگ ميکشد و همه آنان کشته ميشوند.2

2. . با لشکر سفياني مقابله ميکند. اين در زماني است که حضرت کوفه را نيز به تصرف خود در آورده است. گفت و گوها و اندرزهاي حضرت، در دل چون سنگ آنان نيز اثر نميگذارد و جنگ شعله ور ميشود که منجر به هلاکت سفياني و ياران او ميشود.

نا گفته نماند سفياني فردي از تبار بني اميه است که حدود يک سال قبل در حدود سوريه سر به طغيان ميگذارد و بخشهايي از سرزمين اسلامي، مانند سوريه و اردن و عراق را تحت حکومت خود در ميآورد.

پس از تسلط بر عراق، دو برنامه ديگر در دستور کار حضرت قرار ميگيرد:

1. اعزام ياران به نقاط مختلف جهان براي گسترش حاکميت عدل الهي؛

2. برخورد با مسيحيان و يهوديان. نزول حضرت عيسي(ع) و نماز خواندن ايشان پشت سر امام مهدي(ع) را در اين باره، بايد ارزيابي کرد. در مورد چگونگي برخورد حضرت مهدي(ع) با مسيحيان و يهوديان، به صورت شفاف و روشن روايات معتبري نداريم، ولي از مجموع روايات استفاده ميشود که در طي مدت نه چندان طولاني، آنان تسليم ميشوند و دين اسلام سراسر عالم را فرا ميگيرد.

ب. هر چند اصل رجعت مورد پذيرش شيعه مي‌باشد و اعتقاد به آن بر اساس آيات و روايات است؛ ولي جزئيات اين مسأله چندان شفاف و روشن نيست. از جمله آنها رجعت ائمه معصومين(ع) است. در روايات تصريح روشني به رجعت امام حسين(ع) شده است، اما در مورد رجعت ساير ائمه و ويژگي‌هاي آن، مطلب به طور دقيق و روشن نيست.

ج. مناسب است سيماي دوران ظهور را به صورت خلاصه مرور ميکنيم:

مقدمه: هدف از آفرينش مجموعه بزرگ هستي، كمال و نزديكي هر چه بيشتر انسان‌ به منبع همه كمالات يعني خداوند مي‌باشد و نيل به اين آرمان بزرگ نيازمند ابزار و وسايلي است كه حكومت جهاني حضرت مهدي(ع) در پي فراهم آوردن اسباب تقرب به سوي خداوند متعال و برداشتن موانع از اين مسير است.

و با توجه به اينكه انسان موجودي است تركيب يافته از جسم و جان، بنابراين رسيدن به كمال لازمه، همان عدالت است كه ضامن سلامت رشد انسان در سير مادي و معنوي است و اهداف حكومت حضرت مهدي(ع) نيز در دو محور رشد معنوي و اجراي عدالت و گسترش آن قابل طرح است.

امام حسين(ع) مي‌فرمايند: اگر از دنيا جز يك روز باقي نمانده باشد، خداوند آن روز را طولاني كند تا مردي از فرزندان من قيام كند و زمين را از عدل و داد پر كند پس از آنكه از ستم آكنده شده باشد. اين چنين از پيامبر اكرم(ص) شنيدم.

امام كاظم(ع) در تفسير آيه شريفه: " اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ"(حديد/17) فرموده‌اند: مقصود اين نيست كه زمين را از باران زنده مي‌كند بلكه خداوند مرداني را بر مي‌انگيزد كه عدالت را زنده مي‌كنند پس به سبب جان گرفتن عدل در جامعه، زمين زنده مي‌شود.

اما با توجه به روايات فراواني كه درباره دوران حكومت حضرت مهدي(ع) موجود است، برنامه‌هاي حكومتي حضرت را در سه محور مي‌توان خلاصه كرد:

1. برنامه فرهنگي 2. برنامه اقتصادي؛ 3. برنامه‌هاي اجتماعي.

1. برنامه فرهنگي:

در انجام برنامه فرهنگي، مهمترين محوري اين برنامه عبارتند از:

الف. احياي كتاب و سنت:

امام علي(ع) مي‌فرمايند: در روزگاري كه هواي نفس حكومت مي‌كند(امام مهدي(ع) ظهور مي‌كند) و هدايت و رستگاري را جايگزين هواي نفس مي‌سازد و در عصري كه نظر اشخاص بر قرآن مقدم شده، افكار را متوجه قرآن مي‌گرداند و آن را حاكم بر جامعه مي‌سازد.

ب. گسترش معرفت و اخلاق:

امام باقر(ع) مي‌فرمايد: زماني كه قائم ما قيام مي‌كند دست خود را بر سر بندگان خواهد نهاد و عقل‌هاي ايشان را جمع كرده و اخلاق آنها را به كمال خواهد رساند.

ج. رشد دانش بشر به طور چشمگير و بي سابقه:

امام باقر(ع) فرموده‌اند: در زمان امام مهدي(ع) به شما حكمت و دانش داده مي‌شود تا آن جا كه زن در درون خانه‌اش مطابق كتاب خدا و سنت پيامبر قضاوت(رفتار) مي‌كند.

مي‌دانيم كه رفتار صحيح ريشه در علم و دانش گسترده دارد كه اين روايت شريف حكايت از آگاهي و شناخت عميق از آيات قرآن و روايات اهلبيت(ع) دارد.

د. مبارزه با بدعت‌ها:

بدعت به معناي داخل كردن انديشه و آراي شخصي در دين و دينداري است. آنچه از تمايلات شخصي و هواهاي نفساني وارد دين شده، حضرت مهدي(ع) با آن مبارزه مي‌كنند.

امام باقر(ع) مي‌فرمايند: هيچ بدعتي را وا نگذارد مگر اينكه آن را از ريشه بركند و از هيچ سنتي (پيامبر) نمي‌گذرد مگر اينكه آن را برپا خواهد داشت.

2. برنامه‌هاي اقتصادي:

برنامه‌هاي اقتصادي در حكومت حضرت مهدي(ع) به صورت مطلوبي تدوين شده تا اولا امر توليد سامان يابد و از منابع طبيعي بهره برداي شود و ثانيا ثروت بدست آمده به شكل عادلانه بين همه طبقات توزيع گردد.

موارد اقتصادي دوران حاكميت حضرت:

الف. بهره‌وري از منابع طبيعي:

در زمان حضرت مهدي(ع) و به بركت حكومت ايشان آسمان سخاوتمندانه مي‌بارد و زمين بي دريغ ثمر مي‌دهد.

امام علي(ع) فرمودند: و چون قائم ما قيام كند آسمان باران مي‌ريزد و زمين گياه بيرون مي‌آورد.

امام باقر(ع) فرمودند: تمام گنج‌هاي زمين براي او آشكار مي‌گردد.

ب. توزيع عادلانه ثروت:

از عوامل اقتصاد بيمار، انباشته شدن ثروت در نزد گروه خاصي است. در دوران حكومت عدل مهدوي اموال و ثروت بيت المال به طور مساوي بين مردم تقسيم مي‌شود. امام باقر(ع) مي‌فرمايند: وقتي قائم خاندان پيامبر قيام كند،(اموال را) به طور مساوي تقسيم مي‌كند و در ميان خلق به عدالت رفتار مي‌كند.

و همچنين فرمودند: امام مهدي(ع) ميان مردم به مساوات رفتار مي‌كند به گونه‌اي كه كسي پيدا نشود كه نيازمند زكات باشد.

ج. عمران و آبادي:

در حكومت حضرت مهدي(ع) توليد و توزيع به گونه‌اي ساماندهي مي‌شود كه همه جا به نعمت و آباداني مي‌رسد.

امام باقر(ع) مي‌فرمايند: در تمام زمين هيچ ويرانه‌اي نمي‌ماند جز اينكه آباد مي‌گردد.

3. برنامه‌هاي اجتماعي:

در حكومت عدالت گستر حضرت مهدي(ع) برنامه‌هايي بر اساس تعاليم قرآن و عترت(ع) اجرا مي‌شود كه به سبب اجراي آنها محيط زندگي زمينه‌اي براي رشد و تعالي افراد خواهد بود. در اين زمينه روايات فراواني رسيده است. كه به پاره‌اي از آنها اشاره مي‌كنيم.

الف. احياء و گسترش امر به معروف و نهي از منكر:

در حكومت جهاني حضرت مهدي(ع) فريضه بزرگ امر به معروف و نهي از منكر به صورت گسترده به اجرا گذاشته خواهد شد.

امام باقر(ع) مي‌فرمايند: مهدي(ع) و ياران او، امر به معروف و نهي از منكر مي‌كنند.

ب. مبارزه با فساد و رذائل اخلاقي:

حضرت مهدي(ع) در عمل به مبارزه با فساد و تباهي و زشتي مي‌پردازد، چنانچه در دعاي شريف ندبه مي‌خوانيم: "اين قاطع حبائل الكذب و الافتراء اين طامس آثار الزيغ و الاهواء ...؛ كجاست آن كه ريسمان‌هاي دروغ و افتراء را ريشه كن خواهد كرد. كجاست آن كه آثار گمراهي و هواي و هوس را نابود خواهد ساخت".

ج. عدالت قضايي:

اوست كه قسط و عدل را در سطح جامعه حاكم مي‌كند و همه عالم را پر از عدالت و دادگري مي‌كند.

امام رضا(ع) فرمودند: وقتي او قيام كند زمين به نور پروردگارش روشن گردد و آن حضرت ترازوي عدالت را در ميان خلق نهد. پس (چنان عدالت را جاري كند كه) هيچ كس بر ديگري ظلم و ستم روا ندارد.

مناسب است در پايان به يكي از تحولات چشمگير زمان حضرت مهدي(ع) كه همانا بهداشت طبيعت و بهداشت روان است اشاره‌اي گذرا داشته باشيم. زيرا يكي از مشكلات جامعه بيش از ظهور امام زمان(ع) وضع تأسف بار بهداشت طبيعت و روان است كه در نتيجه بيماري‌هاي واگير و مشكلات رواني زيادي جامعه بشريت را فرا مي‌گيرد. بيماري‌‌هايي مانند جذام، طاعون، وبا، فلج، سكته، سرطان و صدها بيماري خطرناك ديگر. اين اوضاع دلخراش و دردناك در اثر آلودگي محيط زيست و در نتيجه به كارگيري سلاح‌هاي شيميايي. اتمي و ميكربي پديد مي‌آيد.

امام سجاد(ع) در اين باره مي‌فرمايند: هنگامي كه قائم(ع) ما قيام كند خداوند عزوجل بيماري و بلا را از شيعيان ما دور مي‌سازد...

امام صادق(ع) مي‌فرمايند: هنگامي كه حضرت قائم(ع) قيام كند خداوند بيماري‌ها را از مؤمنان دور مي‌سازد و تندرستي را به آنان باز مي‌گرداند.

به اميد روزي كه بتوانيم آن دوران نوراني و سراسر معنوي را درك كنيم.

د. اصطلاح "آخر الزمان" در گفتار‌هاي اديان آسماني مطرح شده است و مراد از آن روز پاياني عمر دنيا (معناي لغوي) نيست؛ بلكه مراد از آن دوره زماني خاص است كه به نحوي معناي آخر بودن را دارد. اصطلاح آخر الزمان به سه دوره اطلاق شده است:

1. دوره پيامبر خاتم(ص) كه دوران پيامبر اسلام تا قيامت را شامل مي‌شود. در اين صورت آخر الزمان، يعني، بعد از آن بزرگوار پيامبر و شريعت ديگري نخواهد آمد و دوره آخرين شريعت است.

2. دوره غيبت و سال‌هاي قبل از ظهور؛ آخر الزمان طبق اين معنا پايان دوره ظلم‌ها و فساد‌ها و حكومت‌هاي غير الهي است و با ظهور، همه مظاهر شرك و ظلم و فساد از بين مي‌رود.

3.دوران ظهور؛ يعني زمان تشكيل دولت عدل الهي و اين حاكميت تا آخر عمر دنيا برقرار مي‌ماند و ديگر از بين نمي‌رود.

پرسش: چرا در آخر الزمان قم امن ترين مکان است ؟

پاسخ: مرحوم حاج شيخ عباس قمي(صاحب مفاتيح الجنان) در کتاب سفينة البحار(ج7، ذيل حرف ق) به نکاتي پيرامون قم و ويژگيهاي آن پرداخته و به رواياتي اشاره کرده است که به امن بودن اين منطقه توجه شده است. از امام صادق(ع) روايت شده است: اگر مصيبت بر شما وارد شد بر شما باد به قم که آنجا مأمن فاطميون است.

شايد ويژگيهاي ذيل باعث شده است که شهر مقدس قم داراي چنين جايگاهي باشد:

الف. مدفن کريمه اهل بيت حضرت فاطمه معصومه(س)؛

ب. مدفن بسياري از علما و فقها و اولياي بزرگ الهي؛

ج. لقب قم از پيامبر گرامي(ص) اخذ شده است که در شب معراج با ديدن شيطان در اين سرزمين با لفظ قم او را از اينجا راند.

د. شهر اهل بيت ميباشد با توجه به ولايت مداري مردم اين سرزمين از امام صادق(ع) نقل شده است: براي ما اهل بيت حرمي است که آن شهر قم است. (سفينة البحار).

هـ . قم مرکز علم اهل بيت و صدور آن به عالم است. از امام صادق(ع) نقل شده است: فونت زيبا ساز

ادامه مطلب

تاريخ : یک شنبه 16 بهمن 1390برچسب:مهدویت,ظهور,نهج البلاغه,

| 18:27 | نویسنده : حسین ملکی ارجقی |

صفحه قبل 1 صفحه بعد

.: Weblog Themes By Pichak :.